Author: Story

“မြို့ထဲလမ်းမပေါ်…. ကားရောင်စုံများစွာ… တစ်စီးမှ…ကိုယ်မပိုင်ပါ….” ခုတစ်လောတော့ ကိုရေခဲတစ်ယောက် ထိုသီချင်းကိုပင် ထပ်ပြန်တလဲလဲ ဆိုနေမိသည်။ ဆိုလည်း ဆိုချင်နေသည်။ ဆိုရင်းဆိုရင်းလည်း ဝမ်းနည်းပမ်းနည်းဖြစ်နေသည်။ ငိုလည်းငိုချင်‌နေသည်။ ငိုချင်ဆို ကားစျေးတွေကလည်း ကောင်းလှသည်မဟုတ်ပါလား။ တစ်နေ့မနေ့တုန်းက သိန်းတရာဟူသောကားက နောက်သုံးလေးရက်နေတော့ သိန်းနှစ်ရာ

  အပိုင်း (၁) (၁) “အဝေး … လာလာ အရှေ့ဘက် တောစပ်ထဲ သွားကြမယ်ဝေး …” ကိုတောလူက ရခိုင်ပြည်တောင်ပိုင်း သံတွဲနယ်သားပီပီ သူ့စကားတွင် ‘အဝေး’ ထည့်၍ အိမ်ရှေ့မှ အလောတကြီး ခေါ်လိုက်သောကြောင့်

  (၁) အလုံးလိုက် အခဲလိုက် လိမ့်၍ လိမ့်၍ တက်လာသော မိုးသားတိမ်စိုင်များက ယခုပင် ရွာချပစ်တော့မည့်အလား။ ရွာကလေးကိုပင် မိုးရေဖြင့် ဖုံးအုပ်ပစ်တော့မည့်အလား။ အလုံးလိုက် အခဲလိုက်တက်လာစဉ်က အေးဆောင်သည် မိုးသားကိုကြည့်ကာ ဝမ်းသာခဲ့ရသည်။ “နင်ဘယ်ပြေးမလဲမိုး၊ နင်မရွာဘဲ

💢 – (သာဂဒိုး) 💢 …. ဆရာဝိဇ္ဇာကြီး၏ ဆောင်ပုဒ်များ – မှတ်ရန် – (၁) #ခေတ်မီသူတိုင်း_မယားငယ်ယူကြသည် (၂) #မျိုးချစ်သူတိုင်း_မယားငယ်ယူကြသည် (၃) #ကြီးပွားလိုသူတိုင်း_မယားငယ်ယူကြသည် (၄) #ယောက်ျားကောင်းဖြစ်လိုသူတိုင်း_မယားငယ်ယူကြသည် (၅) #မယားငယ်သည်_အာဟာရဓာတ်အပြည့်ဆုံးသောအာဟာရဖြစ်၏

သူ့နာမည်မှာ ရန်ကနားလား၊ ဆွပ်ပယားလား မည်သူမှ ကောင်းစွာမသိကြ။ သူ့ကို သည်ရပ်ကွက်ပတ်ဝန်းကျင်မှ အဘိုးကြီးဟူ၍လည်းကောင်း၊ အရာကြီးဟူ၍ လည်းကောင်း ခေါ်ကြသည်။ ကလေးများကမူ“ကုလားဘိုးကြီးလာပြီ၊ ကုလားဘိုးကြီး လာပြီ” ခပ်ငယ်ငယ် ကလေးများက သူ့ကိုတွေ့လျှင် နောက်ဆုတ် နောက်ဆုတ်နှင့် ထွက်ပြေးကြသည်။

  (၁) အပြာနုရောင် လက်ရှည်အင်္ကျီကို ခင်သက်ရီ မကြိုက်တာ ကြာခဲ့ပြီ။ ဘော်ကြယ်တချို့ပင် ပြုတ်တည်းတည်း ဖြစ်နေသည်။ နောက် အပြာကလည်း နည်းနည်းနုလွန်းသည်။ မီးရောင်အောက်မှာ အရောင်ငုပ်နေသည်ဟု ထင်သည်။ နောက် သူနှင့် တွဲဝတ်သည့် ထဘီက

——————————————- တပည့်ကျော် ဟန်စုနဲ့ ဆွေးနွေးခန်း ————————————- ခန္တီးမှာ မြို့နယ် ပါတီယူနစ် လာဖွင့်တာ မကြာသေးဘူး။ ကျွန်တော် ဆေးရုံကို သွားရင် အသစ်ဖွင့်လိုက်တဲ့ ပါတီယူနစ်ရှေ့က မဖြတ်မဖြစ် ဖြတ်ကို ဖြတ်ရတယ်။ ဒိပြင်က ကွေ့ကောက်

#မစန္ဒာ သုဝဏ္ဏသာမ သတို့သားသည် မျက်မမြင် မိအိုဖအိုတို့အား လုပ်ကျွေးပြုစုသူ ဖြစ်သည်။ အဆိပ်လူးသော မြားက ရင်ဝတွင် စူးဝင်ခဲ့သော်လည်း သစ္စာတန်ခိုးကြောင့် မြားဆိပ် လျှောကျကာ အသက်ချမ်းသာခဲ့သည်။ ရွှေအိုးလည်း ရသည်။ မိဘနှစ်ပါးလည်း မျက်စိ အလင်း

#မစန္ဒာ   “တတ်များ တတ်နိုင်ရင်လေ…” ထိုအတွေးလေးများကို ကိုဖြိုး အမြဲတွေးခဲ့ဖူးသည်။ ငယ်ငယ် တုန်းကတော့ “တတ်များတတ်နိုင်ရင်လေ-ချိုချဉ်တွေ ကိတ်မုန့်တွေနဲ့ အိမ် ဆောက်မှာ” “တတ်များတတ်နိုင်ရင်လေ-အရမ်းအရိုက်ကြမ်းတဲ့ တီချယ် ဒေါ်စီစီထွေးကို ကျောင်းပြောင်းပစ်လိုက်မှာ” “တတ်များတတ်နိုင်ရင်လေ၊ အဖေနဲ့အမေကို သူဌေးလိုထားမှာ”