Author: Story

(ကြည်အေး) _______________________________   (၁)   သူတို့မြို့ကလေးကို သေးနုပ်သည်မို့ သည်နေ့အဖို့ ဘီးလစ်စာရေးကြီး ကိုစက်ရ အိမ်၌ သမီးအကြီးဆုံး အမြိုင်သည် လက်ဖျားမှာပါ ကော်လာအချွန် တတ်သော နိုင်လွန်အင်္ကျီကို ဝတ်၊ ရှစ်ဆယ်ကျော် တန်သည်

ကျော်အောင် ည ၁၁-နာရီခွဲခန့် အချိန်ဖြစ်သည်။ ဘစိန်သည် လတ္တာလမ်း တရုတ်ကစားဝိုင်းမှ ဆင်းလာခဲ့သည်။ တရုတ်ကစားဝိုင်းသို့ဝင်စဉ်က ငွေ ၅၀ကျပ်ခန့်သာ ပါသည်။ ပြန်ဆင်းလာသောအခါ ငွေ ၅၀ကျပ် အပြင် နာရီနှင့်ရွှေကြိုးပါ အဆစ်ထည့်ခဲ့ရသေးသည်။ လဆန်း ရှစ်ရက်သည်

(နုနုရည်အင်းဝ) နံနက်ခင်း လေပြည်သည် အေးမြညင်သာစွာ တိုက်ခတ်နေသည်။ မီးဖိုမှ မီးညွန့်များသည် ရဲရဲနီကာ ဟုန်းဟုန်းတောက်လျက် ရှိ၏။ မိဒိုးသည် ထမင်းအိုးကို မနိုင့်တနိုင် မ ကာ မီးဖိုပေါ် တင်လိုက်၏။ ကျပ်ခိုးမှိုင်းများဖြင့် ညစ်ပေနေသော အိုးဖုံးကို

(ဝင်းဖေ) စွမ်းအင် ပြတ်တောက်သွားလို့ အလုပ်ရပ်ထားကြရတယ်။ ပန်ကာတွေ ရပ်၊ လေအေးစက်တွေလည်း ရပ်၊ ခဏနေတော့ အခန်းထဲမှာ သိပ်ပူအိုက်လာတယ်။ အဲသည်တော့ တံခါးတွေ အကုန်ဖွင့်ရပြီ။ မှောင်စပျိုးပြီ။ အခန်းထဲမှာ သည်အတိုင်း ဆက်ထိုင်နေကြလို့ မဖြစ်တော့ဘူး။ ဖယောင်းတိုင်တွေ

လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်ဝန်းကျင်လောက်က ရန်ကုန် မန္တလေး ဟိုင်းဝေးလမ်းဘေးတစ်နေရာမှာ ပြည့်တန်ဆာ အမျိုးသမီးတွေ စားပွဲထိုးတဲ့ အရက်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင် ရှိပါတယ်။ အရက်လေးသောက်ပြီး မူးလာရင် စားပွဲထိုးကောင်မလေးတွေထဲက ကိုယ်ကြိုက်ရာ တစ်ယောက်ကို ဆိုင်အနောက်ဘက်က အခန်းကျဉ်းတွေထဲခေါ်ပြီး ပျော်ပါးနိုင်လို့ အဲဒီဆိုင်က လူစည်လှတယ်။

————————-   ဘကြီးကျော်လို လူကတော့ တကယ်ရှားတယ်။ သူက ကျော်မိသားစုမှာ အသက် အကြီးဆုံး။ ကျော် မိသားစုမှာက ခင်မောင်ကျော် တဲ့၊ ထွန်းရွှေကျော် တဲ့၊ ထွန်းဝေကျော် တဲ့၊ မေသန္တာကျော် တဲ့၊ ဝေစန္ဒာကျော်

(ခင်‌မြဇင်‌) သူနှင့် ကျွန်မ လမ်းခွဲကြပြီ ဆိုတော့လည်း ခိုင်မာပြတ်သားစွာပင်။ သူက သူ့ပတ်၀န်းကျင်၊ သူ့အသိုင်းအဝိုင်းဆီ ပြန်ခို၀င်ပြီး အိုးအိမ်သစ် ထူထောင်သည်။ ကျွန်မကတော့ ရှိသမျှ မေတ္တာ စေတနာတွေကို နီနီ၊ သားလတ်၊ ထွေးကလေးတို့ အပေါ်အားလုံး

အတိတ်လမ်းကို ပြန်လျှောက်ခြင်း – ပတ္တမြားခင် အပိုင်း (၁၀) သစ်ဆိမ့်ချောင်ကို ရောက်တော့ အန်ကယ်အေးက ကျွန်မတို့ကို သူ့မိသားစုနဲ့ အပ်ပြီး မှာစရာတွေမှာပြီးတာနဲ့ အဲဒီညနေမှာပဲ တပ်ရင်းကို ပြန်သွားရတာမို့ အန်ကယ်အေးကို စစ်ပြီးတဲ့ထိ နောက်ထပ်မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ အန်ကယ်အေးရဲ့ဇနီး

မဝင်းမြင့်( ရေပြာအိုင် ) လျှပ်တပြက်မျှ လျင်မြန်တိုတောင်းသော အချိန်လေးအတွင်း ဝယ်။ အသည်းနှလုံး ကြွေပြုန်းလုမျှကြေကွဲ ဝမ်းနည်းဘွယ် အဖြစ်ဆိုးကြီး ကဖြစ်လိုက်သည်။နေရာကား၊ ကျယ်ဝန်းသော ပြည်လမ်းမကြီးပေါ်မှာ ဖြစ်သည်။ ဒေါက်တာစောဝင်းသည် ဆေးရုံအလုပ်တာဝန်ကလည်းနားရ သောနေသူ ဆေးခန်းလည်း ပိတ်ထားသည့်အချိန်ဖြစ်သောကြောင့်

ဧကြည်ဖြူ   ၀တ္ထုတို စ/ဆုံး ************* “သားနဲ့သမီးအတွက် …အဖေတို့ဘက်က ဘာမှလုပ်မပေးနိုင်တော့ စိတ်မကောင်းဘူးကွယ် ”   အထက်ပါ စကားများသည် အေးနှင့်ကိုသက်တို့ မင်္ဂလာပွဲအတွက် နှစ်ဖက်မိဘ၏ လက်ဖွဲ့ စကားဟုပင် ပြောရလေမည်။သို့အတွက်လည်း အေးရောကိုသက်ပါ